Eigen huis, Guatemalan style
Door: Mara en Pepijn
Blijf op de hoogte en volg Groepje
01 Maart 2005 | Guatemala, Guatemala-stad
Deze zondag zijn we voor t eerst op avontuur gegaan naar Sololá. We zouden ons huisje gaan bekijken, je weet wel, dat leuke huis voor ons vijven... En natuurlijk kennis maken met onze eigen kok.
Aangezien we zelf het adres niet hadden moesten we ons eerst even melden bij het gastgezin van een ander groepje, die ons vervolgens naar ons mooie huis zouden leiden.
Echter, Jesica, onze gastmama, was er niet, maar er zou wel iemand anders zijn. Prima, als er maar een huis is... Dus wij stappen met de mama en de papa van de andere mensen in de auto en zij brengen ons naar een huis. Mama gaat mee naar binnen en stelt ons voor aan een heel aardige familie. Leuk, waar is ons huis?
Versie 2 van het begrip "eigen huis"...
Er was dus een slaapkamer, waar normaal gesproken de kinderen sliepen, waar precies 2 bedden pasten. Tsja, daar konden inderdaad wel 2 mensen slapen. En de andere 3? Tussen de woonkamer en de voordeur zat nog zoiets als een halletje, waar toch echt nog wel drie bedden pasten (alleen kon de deur dan niet meer open). De familie zelf leefde dus ook in het huis, wat al met al niet groter was dan drie keer de ruimte die ze voor ons in gedachten hadden. Oh ja, en dan de honden. Heel leuk hoor, huisdieren, maar niet als ze niet helemaal zindelijk zijn. En de geur die dat verspreidde viel nog wel mee vergeleken bij wat er gebeurde toen de badkamerdeur openging... Als je je voor kunt stellen hoe een poepdoos ruikt die 10 jaar lang niet is schoongemaakt, nou ja, dat kan dus ook met een normale WC. En die zouden we dan met z´n 10en moeten delen. Nee dus...
Hoewel de familie opzich heel aardig was zagen we het gewoon echt niet zitten om hier 7 weken lang bovenop elkaar te zitten. We kunnen het wel redelijk met elkaar vinden hoor, maar je moet niet gaan overdrijven. Bovendien was ons een mooi groot eigen huis beloofd, of hadden we ons een beetje te rijk gerekend? Dus wij eerst maar eens aan het gezin uitleggen dat we het niet zien zitten (zij evenmin volgens ons) en toen maar eens aan die andere vrouw vragen hoe dit nou zat.
Het verhaal vertelde nu dat onze toekomstige mama Jesica, naar Panajachel, een dorpje verderop, was verhuisd .. en de datum ervan is echt hilarisch.. twee dagen nadat we gebeld hadden en twee dagen voor we er aankwamen .. dat kan geen toeval zijn.
Hmm beetje raar verhaal, en na drie keer benadrukken mochten we ineens toch bij het huis gaan kijken, niet dat het zin zou hebben maar als we het graag wilden zien, ala.
Versie 3 en 1 van het begrip "eigen huis"
Tsja en het andere huis was dus wel mooi en groot, en schoon, en er woonden geen andere mensen. Als we daar nou toch eens mochten wonen... En volgens de broer van mama Jesica was dat ook geen probleem, zij zou namelijk gewoon komende week terugkomen (ze was toch verhuisd...?). Nou goed, alles lijkt dus goed, behalve dat het huis wel heel erg leeg was. Er stond echt helemaal niks. Maar ook dat zou er zondag allemaal zijn... Vol verwachting klopt ons hart...misschien donderdag nog maar eens een keertje bellen ..
Aangezien we zelf het adres niet hadden moesten we ons eerst even melden bij het gastgezin van een ander groepje, die ons vervolgens naar ons mooie huis zouden leiden.
Echter, Jesica, onze gastmama, was er niet, maar er zou wel iemand anders zijn. Prima, als er maar een huis is... Dus wij stappen met de mama en de papa van de andere mensen in de auto en zij brengen ons naar een huis. Mama gaat mee naar binnen en stelt ons voor aan een heel aardige familie. Leuk, waar is ons huis?
Versie 2 van het begrip "eigen huis"...
Er was dus een slaapkamer, waar normaal gesproken de kinderen sliepen, waar precies 2 bedden pasten. Tsja, daar konden inderdaad wel 2 mensen slapen. En de andere 3? Tussen de woonkamer en de voordeur zat nog zoiets als een halletje, waar toch echt nog wel drie bedden pasten (alleen kon de deur dan niet meer open). De familie zelf leefde dus ook in het huis, wat al met al niet groter was dan drie keer de ruimte die ze voor ons in gedachten hadden. Oh ja, en dan de honden. Heel leuk hoor, huisdieren, maar niet als ze niet helemaal zindelijk zijn. En de geur die dat verspreidde viel nog wel mee vergeleken bij wat er gebeurde toen de badkamerdeur openging... Als je je voor kunt stellen hoe een poepdoos ruikt die 10 jaar lang niet is schoongemaakt, nou ja, dat kan dus ook met een normale WC. En die zouden we dan met z´n 10en moeten delen. Nee dus...
Hoewel de familie opzich heel aardig was zagen we het gewoon echt niet zitten om hier 7 weken lang bovenop elkaar te zitten. We kunnen het wel redelijk met elkaar vinden hoor, maar je moet niet gaan overdrijven. Bovendien was ons een mooi groot eigen huis beloofd, of hadden we ons een beetje te rijk gerekend? Dus wij eerst maar eens aan het gezin uitleggen dat we het niet zien zitten (zij evenmin volgens ons) en toen maar eens aan die andere vrouw vragen hoe dit nou zat.
Het verhaal vertelde nu dat onze toekomstige mama Jesica, naar Panajachel, een dorpje verderop, was verhuisd .. en de datum ervan is echt hilarisch.. twee dagen nadat we gebeld hadden en twee dagen voor we er aankwamen .. dat kan geen toeval zijn.
Hmm beetje raar verhaal, en na drie keer benadrukken mochten we ineens toch bij het huis gaan kijken, niet dat het zin zou hebben maar als we het graag wilden zien, ala.
Versie 3 en 1 van het begrip "eigen huis"
Tsja en het andere huis was dus wel mooi en groot, en schoon, en er woonden geen andere mensen. Als we daar nou toch eens mochten wonen... En volgens de broer van mama Jesica was dat ook geen probleem, zij zou namelijk gewoon komende week terugkomen (ze was toch verhuisd...?). Nou goed, alles lijkt dus goed, behalve dat het huis wel heel erg leeg was. Er stond echt helemaal niks. Maar ook dat zou er zondag allemaal zijn... Vol verwachting klopt ons hart...misschien donderdag nog maar eens een keertje bellen ..
-
01 Maart 2005 - 20:59
Frank:
Ja... en dan te bedenken dat Mara het nog een goed idee leek ook... en waarom? Omdat de mensen in het stinkende en kleine huis aan atletiek deden :P! -
01 Maart 2005 - 21:04
Judith:
Mijn koffer paste er niet eens in... -
06 Maart 2005 - 15:21
De Koffer:
Ik wil niet op het dak van een chickenbus -
06 Maart 2005 - 15:39
Rebecca:
Hee Laura! Ben weer erg jaloers op je, lekker ver weg in Guatamala. Ik hoop dat je daar vermaakt, maar dat zal vast wel. Wanneer ben je weer terug. Suc6 met het huis.
Liefs Rebecca (Suriname) -
12 Maart 2005 - 12:45
Ernst:
Frank... wat doe je nou?!?
je zet "MARA" en "GOED IDEE" in één zin!!
knap hoor!
oh, en als ze me nog wel wil spreken nu.. geef ze ff een knuffel, please?
greetz,
ernst -
17 Juli 2014 - 12:25
Blaffie:
Miauw...? -
19 Juli 2014 - 12:01
Woef:
Ik ben inmiddels wel dood...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
